Maak kennis met ... Anja van Rossum

 

Anja van Rossum zal op 8 februari een missionair koor leiden, wat de Eucharistieviering en gebedstijden op de conferentie Missionaire Parochie muzikaal zal ondersteunen. Anja volgde een muziekopleiding aan het conservatorium en leidde 10 jaar lang een koor in de Maria Geboorte Kerk in Nijmegen. Ze heeft een grote liefde voor God en voor muziek, die zij op de conferentie met ons wil delen. Wat drijft haar en wat mogen we van haar verwachten?

 

Anja, kun je iets meer vertellen over jezelf?

AvR: “Samen met mijn man en onze vier kinderen woon ik een dorp bij Nijmegen. Ik ben opgegroeid in het noorden van Duitsland, waar ik een klassieke muzikale opleiding mocht genieten op de middelbare school. Ik ben al op jonge leeftijd begonnen in koren te zingen. Samen zingen met anderen is tot op de dag van vandaag één van mijn favoriete bezigheden. Rond mijn twintigste ben ik naar Nederland gekomen om muziektherapie te studeren. Een van de dingen die ik heb meegenomen uit die studie is dat muziek niet alleen maar leuk is om naar te luisteren, maar dat het op een bijzondere manier het hart weet te raken. Persoonlijk helpt muziek mij enorm om mijn hart voor God te openen en ontvankelijk te zijn.”

 

Je hebt tien jaar lang een koor geleid in de Maria Geboorte kerk in Nijmegen en leidt nu nog geregeld een gelegenheidskoor. Wat motiveert jou persoonlijk om dit te doen?

AvR: “Het belangrijkste is dat ik geloof dat muziek ons kan helpen bidden. Als koordirigente vind ik het heel belangrijk dat wat we zingen een persoonlijk verhaal is. Het is een getuigenis van wie God is en wat Hij doet. Dan blijft het niet bij een technische uitvoering. Als een liedtekst over Gods barmhartigheid gaat, dan probeer ik te bedenken hoe God mij die concreet heeft laten zien – vandaag nog, of eerder in mijn leven. Dan ervaar ik een bijzondere, authentieke vreugde. Het is mijn ervaring dat die vreugde aanstekelijk werkt voor de mensen die we uitnodigen om mee te zingen. Want dat is volgens mij het doel: het koor of de zang ondersteunt de mensen, het volk, om actief deel te nemen aan de liturgie.”

 

Dat is een mooie omschrijving. Hoe probeer je dat in de praktijk over te brengen? 

AvR: “Ik begin allereerst met het koor zelf. Naast het instuderen van noten en muzikale vormgeving, besteed ik aandacht aan het begrijpen van wat de tekst door de muziek tot uitdrukking wil brengen. We zijn een ‘Mee-Doe-Kerk’ en daarbij past een ‘Mee-Doe-Liturgie’. Ik denk dat de Kerk een van de weinige plekken is waar we in grote getalen samen kunnen zingen. Dat heeft iets krachtigs, iets opbouwends. Daarom vind ik het belangrijk dat iedereen geholpen wordt om mee te zingen. Dat betekent niet dat we geen nieuwe liederen kunnen leren of oudere liederen op een nieuwe manier kunnen ontdekken. Het vraagt om een missionaire blik om liturgie toegankelijk te laten zijn.” 

 

Wat voor muzikale keuzes verwachten kunnen de mensen dit jaar verwachten?

AvR: “Voor de H. Mis hebben we liederen gekozen die in eerste instantie vreugdevol zijn! Het zijn ook liederen die de liturgische handelingen verduidelijken, en hopelijk helpen die biddend te beleven. Zo zullen we bij de Communie bijvoorbeeld een lied zingen dat gaat over hoe klein en ook kwetsbaar God zich wil maken, zodat we Hem kunnen ontvangen.”

 

Wat hoop je dat de muziek mag bijdragen aan het programma van de conferentie?

AvR: “Ik hoop dat we mensen allereerst weten uit te nodigen om mee te zingen! Daarnaast hoop ik dat we een toegankelijke manier van participerend zingen kunnen laten zien, die mensen makkelijk mee naar huis, naar hun eigen parochies kunnen nemen.
Ik hoop dat de muziek op de conferentie helpt om momenten te creëren waarin we God persoonlijk kunnen ontmoeten en dat die mag dragen aan de vreugdevolle boodschap die we als Kerk uit willen dragen!”
 

Bent u nieuwsgierig geworden en wilt u meemaken hoe het koor onder leiding van Anja voorgaat in zang en muziek?
Koop hier uw tickets! Tot 1 december geldt een vroegboektarief en voor groepen vanaf 5 personen geldt een groepstarief.

 

Tekst: Annemarie Wijns
Foto: Ramon Mangold